Gidene kal demeyeceksin...
Gidene kal demek zavallilara,
Kalana git demek terbiyesizlere,
Donmeyene don demek acizlere,
Hak edene git demek asillere yakisir.
Kimseye hak ettiginden fazla deger verme, yoksa
degersiz olan hep
sen olursun...
Dusun....
Kim uzebilir seni senden baska?
Kim doldurabilir icindeki boslugu sen istemezsen?
Kim mutlu edebilir seni, sen hazir degilsen?
Kim yikar, yipratir seni sen izin vermezsen?
Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?
Hersey sende baslar, sende biter...
Yeter ki yurekli ol, Tukenme, tuketme, tukettirme
icindeki yasama
sevgisini...
Hep hatirla: " Caresizseniz, Care SIZSINIZ...."
About Me
- ladybird
- London, United Kingdom
- Duymadan ve hissetmeden bin sene yaşamaktansa, duyarak, hissederek, şuurluca bir dakika yaşamak daha evlâdır.
23 comments:
şeyh efendi derviş olacaklara derki :
"güneş gibi herkesin üstüne doğmadıkça ve toprak gibi herkesin altına serilmedikçe olmaz..."
aklıma o geldi...
....hiçlik ilkesine göre insan sevemez, sevinemez, üzülemez, özleyemez, öfkelenemez, nefret edemez...
velhasıl hepiniz de bi hiçsiniz gözümde, bana kalan yalnız ben'im...
Derin Deniz,
Kâzım Mızrak
Çok hoşşş bir yazı...
hiç olda gel efendi... bak ne lezzetler varmış orda... diyeceksin ki, daha önce de benzer lezzetler tatmıştım, ama bunlar başka, bunlar gerçek...
bakarken ardindan gitme kal diyemedim
diyemedim
insanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor ... ssevmekten korkuyor kendisini sevmeye layık görmediği için ... duygularını ifade etm ekten korkuyor reddedilmekten korktuğu için ... yyaşlanmaktan korkuyor gençliğin kıymetini bilmediği için düşünmekten korkuyor sorumluluk getireceği için ... konuşmakt an korkuyor eleştirilmekten korktuğu için ... unutulmaktan korkuyor dünyaya iyi bir şey vermediği için ve ölümden korkuyor ...aaslında yaşamayı bilmediği için ... sonuç İnsanlar hep korkuyla yaşıyor hep ...
böyle bir söz vardı gali,ba kime ait bilm,iyorum ama
Gitmek
BUGÜNLERDE herkes gitmek istiyor.
Küçük bir sahil kasabasına,
bir baska ülkeye,dağlara, uzaklara...
Hayatından memnun olan yok.
Kiminle konuşsam aynı şey...
Her şeyi, herkesi bırakıp gitme isteği.
Öyle ''yanına almak istediği üç şey'' falan yok.
Bir kendisi.
Bu yeter zaten.
Her şeyi, herkesi götürdün demektir.
Keşke kendini bırakip gidebilse insan.
Ama olmuyor.
Hadi kendimize raziyiz diyelim, öteki de olmuyor.
Yani her seyi yüzüstü birakmak göze alinamiyor.
Böyle gidiyor iste.
Bir yanimiz ''kalk gidelim'',
öbür yanimiz "otur'' diyor.
"Otur" diyen kazaniyor.
O yan kalabalik zira.
İs, güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile, güvende olma duygusu...
En kötüsü aliskanlik.
Aliskanligin verdigi rahatlik,
monotonlugun dogurdugu bikkinligi yeniyor.
Kaliyoruz.
Kus olup uçmak isterken agaç olup kök saliyoruz.
Evlenmeler...
Bir çocuk daha dogurmalar...
Borçlara girmeler...
Isi büyütmeler...
Bir köpek bile bizi uçmaktan alikoyabiliyor.
Misal, ben...
Kapidaki Rex'i birakip gidemiyorum.
Degil bu sehirden gitmek,
iki sokak öteye tasinamiyorum. Alip götürsem gelmez ki...
Bütün sokagin köpegi oldugunun farkinda.
Herkes onu, o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?
''Sirtinda yumurta küfesi olmak'' diye bir deyim vardir;
evet, sirtimizda yumurta küfesi var hepimizin.
Kendi imalatimiz küfeler.
Ama egreti de yasanmaz ki bu dünyada.
Ölüm var zira.
Ölüme inat tutunmak lazim.
Inadina kök salmak lazim.
Bari ufak kaçislar yapabilsek.
Var tabii yapanlar.
Ama az.
Sadece kaymak tabakasi.
Hepimiz kaçabilsek...
Bütçe, zaman, keyif...
Denk olsa.
Gün içinde mesela...
Küçücük gitmeler yapabilsek.
Ne mümkün.
Sabah 09.00, aksam 18.00.
Sonra baska mecburiyetler.
Sıkışıp kaldik.
Sirf yeme, içme, barinmanin bedeli bu kadar agir olmamali.
Hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz.
Bir ömür karsiligi bir ömür yani.
Ne saçma.
Bahar midir bizi bu hale getiren?
Galiba.
Ben her bahar ásik olmam ama her bahar gitmek isterim.
Gittigim olmadi hiç.
Ama olsun...
Istemek de güzel.
Can Yücel
bu adamı seviyorum ya....
sevgili anonymous,
"güneş gibi herkesin üstüne doğmadıkça ve toprak gibi herkesin altına serilmedikçe olmaz..." diyorsun..
hangi seyh efendi der bu sozu? dervis olmak zor gibi gozukuyor..gunes gibi herkesin ustune nasil dogulur? ne yapmali?
toprak gibi herkesin altina nasil serilir?
sevgili kazim bey,
Hiçlik varlığın tersidir, aslinda "hiçlik" olmayan bir "sey" dir.
Tesekkurler gamzeli,
insanin ruhundan siyrildigi zamanlarda okuyabilecegi turden bir siir..
Anonymous,
hiç olda gel efendi... bak ne lezzetler varmış orda... diyeceksin ki, daha önce de benzer lezzetler tatmıştım, ama bunlar başka, bunlar gerçek...
davet nereye?
Ryu,
...Ayrilik bir cok seyi aldi goturdu benden,
dostlarim sordular, o gitti diyemedim, diyemedim, diyemedim, bakarken ardindan gitme kal diyemedimm..
Gururum engel oldu..diyemedim, diyemedim...
insanların çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor ...
W.Shakespeare'nin sozu, dogru soylemis..
son yazan anonymous,
tesekkur ederim..
gitmeli uzak diyarlara, ardina bakmadan, dusunmeden...
gitmek.... dediğin gibi basit bişi değil
kapıdan çıkıp arka odaya gitmek gibi bişi değil en azından ....
ve kalmak mı gıtmekmı ???
bence gıtmek
bırakmalısın herşeyi kimderki ölecegını
mutlu olmaya calısmak ve sonra yok olmak
ıste bu yuzden yalnızlığa katlanamıyorum burdada yalnızım gittiğim yerdede
........
Bu dünyadaki bütün kavramlar insan beyninin algılamasıyla sınırlıdır.Bize birbirinin tersi görünenler aynı şeyin değişik tezahürleri olmasın?...Var ve yok?
Yokluğumda buldum seni.
.:.: Dip Not :.:.
Sen ifadesi, Allah mealinde kullanılmıştır.
...çünkü, yokluğumda hep sen varsın!
....bu yorumlarım özde Cenk Ünal'ın yorumuna binaen yazılmıştır, ama diğer misaferlerin yorumlarına da gönderme yapmakta olduğum özden kaçmasın...
"özden" yazmışım, doğrusu "gözden" olacaktı :-/
"güneş gibi herkesin üstüne doğmadıkça ve toprak gibi herkesin altına serilmedikçe olmaz..." ifadesi mevlana da geçer, ama ayrıca tasavvufi akımların tümünde vardır...
hiç olmak, herşey olmaktır. hiçlik yok olmak anlamında değildir, sınırlı ve tanımlanabilecek sıfatlardan arınmaktır..
davet varlığadır...
varlığı ele alırken iki bakış açısı vardır, biri bilgi yoluyla, biri varlık yoluyla. bilgi, dışardan bakmaktır, varlık yoluyla ise içerden bakmaktır...
ayrıca, "güneş gibi herkesin üstüne doğmadıkça ve toprak gibi herkesin altına serilmedikçe olmaz..." sözü şu anlamdadı... güneş, insanları iyi yada kötü, öyle yada böyledir demeden aydınlatır, hayat verir... rahmettir... toprak kimseyi kendinden üstün görmez, nasıl olursa olsun herkesi üstünde taşır... var olan herşey, asıl var olanı gösterir... bundan dolayı saygıya layıktır... (burada melamilik de incelenmeli.)
giitmek en doğru olannsa durmak kendini inkardır umut her vakit beslediğin tes ellinse yüreğine
beklemek ahmaklıktır...
Anarshi.....
Post a Comment