Sunday, January 01, 2006

En cok sevdigim siir!

ne hasta bekler sabahi
ne taze oluyu mezar
ne de seytan bir gunahi
seni bekledigim kadar

gecti istemem gelmeni
yoklugunda buldum seni
birak vehmimde golgeni
gelme artik neye yarar..
Necip Fazil

Bu siirin romantizmine kapilmamak mumkun mu? Bu kadar uzun cok uzun bekleyen varmidir acaba? bu bekleyis aski oldurmez mi? Ya bu bekleyiste hayalinde yarattigi ve gercekte kavusamadigi sevgili? yasayan hangi insan bu hayali doldurabilir? uzun olesiye bekleyis sonrasi o sevgilinin kendiside gelse dolduramaz!!..

1 comment:

Anonymous said...

biri olmak...
Gerisi onlara kalmis...
Insanlari ne kadar düsünürsen düsün,
Onlarin seni o kadar düsünmediklerini ögrendim.
Güven elde edebilmek için yillarin gerektigini,
Ama yok etmek için saniyelerin bile yettigini
ögrendim.
Önemli olanin hayatindaki esyalarin degil,
Hayattaki kisilerin oldugunu ögrendim.
Insanin ancak 15 dakika çekici olabildigini,
Ondan sonra alisildigini ögrendim.
Kendimi karsilastirmak için baskalarinin en iyi
yaptiklarini degil,
Kendi en iyi yaptiklarimi kistas almam gerektigini
ögrendim.
Insanlar için olaylarin degil, onlarin daha önemli
olduklarini ögrendim.
Her ne kadar ince kesersen kes,
Kestiginin her zaman iki yüzü olacagini ögrendim.
Sevdigin kisilere sevgi dolu sözler söylemen
gerektigini,
Belki bunun onu son defa görüsün olabilecegini
ögrendim.