- Güzel olduğunuz kadar küstahsınız da.
- Anneciğim, ben bu amcayı çok sevdim, Ona baba diyebilir miyim?
- Neden ağlıyorsun anneciğim? Hayır yavrum ağlamıyorum. Gözüme toz kaçtı.
- Seni sevmiyorum, seninle oyun oynadım, bunu anlamadın mı hala.
- N'olur gerçeği soyleyin doktor yaşayacak mıyım?
- Hayır siz kovmuyorsunuz, ben vazifemden istifa ediyorum.
- Aman tanrım, göremiyorum... Göremiyorum.. Kör oldum.
- Görüyorum... Görüyorum..
- Evlenince pembe pancurlu bir evimiz olacak.
- Aman Allahım, ne kadar mesudum.
- Hayır.. Durun..! Kemal sucsuzdur.. Aradığınız suçlu benim !
- Bizim bu dunyada yaşamaya hakkımız yok mu be hakim bey abicim. Ha?
- Bu ses.. Bu ses.. Olamaz, git.. Git buradan..
- Vücuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla.
- Üstlendiğin vazife cok mühim Kemal, bu gorevi layıkıyla yapacağından eminim.
- Sizi ebediyete kadar bekleyeceğim.
- Lütfen haddinizi biliniz.
- Metanetinizi muhafaza ediniz. Tanrıdan ümit kesilmez.
- Tanrım ne kadar bedbahtım.
- Babanın kanını yerde koma oğul.
-İşte bana yazmış olduğun aşk dolu mektuplar. Meğer hepsi yalanmış. Al bunları.
- Hayır Tamer... Olaylar sandığın gibi değil.
- Fakirsin sen.. Fakir.. Fakir..
- Beni paranla satın alabileceğini mi sandın?
- Bu resimdeki amca kim anne?
- Sen kaç yiğidim, ben onları oyalarım.
- Biliyordum.. Ölmediğini biliyordum Rıfat.
- Oh ne saadet.
- Yaa Justinyanus, işte buna Osmanlı tokadı derler.
- Yettim yiğidim.
- Saadet dolu yuvamıza kara bir gölge düsürdün.
- Ben artık yarım bir insanım.
- Çocuğumun ameliyat parası için yaptım herşeyi.
- Ağlamak istiyorum.
- Demek ikimiz de aynı kadını sevdik.
- Demek aşkımız bir yalandı.
- Tanrım neden, neden ben!
